Kreolingwistyka w zarysie 88 język kreolski. Możemy pokusić się o wyróżnienie sześciu charakterystycznych cech pidżynów ze wszystkich badanych definicji. Otóż języki te: a. nie mają użytkowników natywnych; b. ich gramatyka jest uproszczona, ale niekoniecznie prosta; c. wynikają z potrzeby natychmiastowej komunikacji; d. ewoluują z kontaktu między co najmniej dwoma językami; e. pojawiają się w koloniach handlowych lub niewolniczych; f. większość ich słownictwa wywodzi się z języka leksyfikującego. Ważne jest tutaj wyraźne rozróżnienie między pidżynami a językami mieszanymi. Czasami pidżyny są nazywane językami mieszanymi, ale istnieje między nimi wyraźne rozróżnienie. Języki mieszane charakteryzują się trzema istotnymi cechami. Po pierwsze, przyjęło się uważać, że są one wynikiem kontaktu dwóch języków; po drugie, mają własnych rodzimych użytkowników, a co najważniejsze, ich gramatyka jest tak samo złożona jak gramatyka ich języków źródłowych (Sebba 1997: 36). Jeśli zaś chodzi o pidżyny, to kontakt między trzema lub więcej językami powoduje upraszczanie ich gramatyki, chociaż nowa odmiana może być znacznie bardziej złożona niż język, z którego się wyłonił się dany pidżyn. Z uwagi na powyższą konstatację Hall zauważa, że: nie wolno nam myśleć o pidżynie jako o języku reprezentującym zwykłą dwustronną fuzję; lecz raczej jako o języku rozwijającym się zazwyczaj z języka europejskiego (w czasach współczesnych) z silnymi wpływami jednego lub kilku innych, czasem bardzo wielu języków, o zwykle nieeuropejskim pochodzeniu. (Hall 1966: 25) Pojedynczy język kontaktu zaczyna żyć własnym życiem, tworząc całą gamę nowych odmian, których część ostatecznie będzie bardzo przypominała język leksyfikujący – lub nawet być może kiedyś się z nim zrówna. 2.2. Typologia pidżynów Rodzaj kontaktu między ludźmi może określić charakter przyszłego pidżynu. Russenorsk, niezwykle interesujący przykład języka kontaktu rosyjskich i norweskich marynarzy, został ukonstytuowany lingwistycznie, w tym kulturowo i sytuacyjnie, przez warunki handlowe, w które zaangażowane były obie strony kontaktu. Oczywiście zakres słownictwa tego języka był ograniczony przez rodzaj kontaktów, z jakimi mieli do czynienia jego użytkownicy. Inne pidżyny rozwijały się w bardzo różnych warunkach społeczno-kulturowych. Na podstawie tych zewnętrznych warunków, w jakich dochodziło
RkJQdWJsaXNoZXIy MTE5NDY5MQ==