Rozdział 2. Kreolingwistyka jako subdyscyplina językoznawstwa … 115 2.2.4.1. Baby talk oraz foreigner talk w teorii i praktyce Ogólnie rzecz biorąc, baby talk to forma bądź rejestr komunikacji językowej (a nie język naturalny, jak niekiedy można usłyszeć), którą posługują się dorośli, kiedy komunikują się z małymi dziećmi. Dorośli zakładają, że komunikacja z małymi dziećmi będzie łatwiejsza, jeśli będą używać bardzo uproszczonych form języka, w tym nawet bezokoliczników. Można przyjąć, że zdecydowana większość języków naturalnych – jeśli nie wszystkie – posiada formy baby talk. W tych formach komunikacji da się dostrzec wiele podobieństw pod względem procesów, jakim podlegają baby talk w różnych językach naturalnych. Formy te podlegają też po części tym procesom, którym podlegają ich macierzyste języki. Niekiedy także formy języka dominującego wypierają formy języka politycznie słabszego. Dla przykładu, jeszcze kilkadziesiąt lat temu na Malcie większość rodziców używała maltańskiego baby talk w kontaktach ze swoimi małymi dziećmi. Obecnie zaś powszechna forma baby talk na Malcie to forma anglojęzyczna, w której pochodzący z języka angielskiego horsie (pol. konik) wyparł rodzimą formę maltańską – tuk-tuk92. Ferguson (1964) był pierwszym, który opisał zjawisko baby talk w swoim artykule Baby Talk in Six Languages, w którym wyjaśnia to pojęcie w następujący sposób: „Przez termin baby talk rozumie się tutaj każdą specjalną formę języka, która jest uważana przez społeczność mowną za odpowiednią przede wszystkim do rozmowy z małymi dziećmi i która ogólnie nie jest uważana za normalne użycie języka [wśród] dorosłych” (1964: 103). W kolejnych publikacjach Ferguson i Charles DeBose (1977: 102) mówią już o baby talk nie jako o „formie języka”, ale jako o rejestrze języka, wskazując dwa główne nurty badań przyczyniających się do jego poznania: a) nurt antropologiczny i b) nurt psycholingwistyczny. Podstawą nurtu antropologicznego są dane uzyskane od dorosłych w różnych społeczeństwach, dotyczące tego, jak zwracają się oni do dzieci. Ten nurt skupia się na fonologicznych i leksykalnych cechach baby talk oraz na przemieszczonych względem odbiorców i rozszerzonych zastosowaniach baby talk (np. mówienie do zwierząt domowych czy mowa kochanków). Drugi obszar badań nad baby talk dotyczy eksperymentów psycholingwistycznych. Istotą tych badań jest zbieranie nagrań wypowiedzi dorosłych do dzieci w kontrolowanych warunkach i przeprowadzanie porównań takiej mowy z mową dorosłych do dorosłych w podobnych warunkach sytuacyjnych (Ferguson i DeBose 1977: 102). 92 Za wprowadzenie w historię i praktykę maltańskiego baby talk jesteśmy wdzięczni nestorowi maltańskiego językoznawstwa – profesorowi Albertowi Borgowi.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTE5NDY5MQ==