xviii Kreolingwistyka w zarysie wskazuje na ich możliwe dalsze losy. Praca ma wielki potencjał połączenia zarówno tradycji badawczych, jak i badaczy z różnych dziedzin – po pierwsze, przez poszerzenie kierunków badań, które są już mocno osadzone w świecie anglojęzycznym, a po drugie, przez utworzenie świeżego nurtu dla przyszłych badań i debat, zarówno na temat kontaktu językowego, jak i procesów oraz mechanizmów, których on dotyczy. Autorzy tej pracy poświęcili wiele czasu na promocję dorobku wielu polskich uczonych, którzy wcześniej zajmowali się zagadnieniami z zakresu językoznawstwa kontaktu, jednak dopiero teraz postulowanemu od dawna kierunkowi prowadzonych przez siebie studiów nadają polską nazwę. Praca ta stanowi zwieńczenie ich wytrwałych, znaczących wysiłków usystematyzowania i zaprezentowania w odpowiednich ramach teoretycznych modeli i zakresów badawczych kreolingwistyki – dyscypliny, którą ta pionierska praca wprowadza na potrzeby polskiej społeczności1. profesor dr Donald Winford (Uniwersytet Stanowy w Ohio, USA) Źródła Hymes, Dell H. (1971) „Preface”. [W:] Dell H. Hymes (red.) (1971) Pidginization and Creolization of Languages: Proceedings of a Conference Held at the University of the West Indies, Mona, Jamaica, April 1968. Londyn: Cambridge University Press; 3–11. Mintz, Sidney W. (1971) „The Socio-Historical Background to Pidginization and Creolization”. [W:] Dell H. Hymes (red.) (1971) Pidginization and Creolization of Languages: Proceedings of a Conference Held at the University of the West Indies, Mona, Jamaica, April 1968. Londyn: Cambridge University Press; 481–496. 1 Wszystkie tłumaczenia z angielskiego w niniejszej pracy zostały wykonane przez jej autorów; jeśli jest inaczej, fakt ten zostaje uwzględniony, a autor tłumaczenia – jeśli to możliwe – wskazany z imienia i nazwiska.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTE5NDY5MQ==