Między tekstem a kulturą. Z zagadnień przekładoznawstwa

41 Translatoryka – początki konstytuowania jej rozumień, zadań… krok na drodze do pełnego wyróżnienia i określenia jej przedmiotu właściwego. Następne zadanie, które trzeba na tej drodze wykonać, polega na wyróżnieniu i wskazaniu obiektów, co do których dana dziedzina zakłada, że istnieją (lub istniały) w obrębie danego fragmentu rzeczywistości, i którymi zajmuje się lub zająć pragnie. Obiektami w przyjętym tu ich rozumieniu mogą być nie tylko materialne elementy tzw. fizyczne rzeczywistości lecz także jakiekolwiek inne, byleby nadawały się do reifikacji (rzeczowego pojęcia). A więc obiektami w takim sensie mogą być nie tylko rzeczy, ale równie dobrze (dające się jako pewne rzeczy potraktować) myśli, pojęcia, wyobrażenia odtwórcze, jak i tzw. wytwory fantazji. Nie jest przy tym ważne, czy wyróżnienie tych lub innych obiektów dokonane zostało w sposób intuicyjny, naukowy, przednaukowy, zdroworozsądkowy, czy jakikolwiek inny. Na początku istotne jest to tylko, aby zostały one wyróżnione, wskazane (choćby tylko przez ich nazwanie). Zakładając istnienie jakichkolwiek obiektów wolno (a w pewnym sensie trzeba nawet) założyć jednocześnie, iż posiadają one jakieś dające się wyróżnić i ustalić właściwości. Wskazanie tych ich właściwości, którymi interesuje się lub zainteresować pragnie dana dziedzina nauki – to kolejny krok na drodze do pełnego wyróżnienia i określenia jej właściwego przedmiotu. Nadto wykazać by trzeba także, którymi relacjami (przyczyny, skutku, współ-, pod- lub nadrzędności itp.) zachodzącymi między wyróżnionymi właściwościami branych przez nią pod uwagę obiektów dana dziedzina interesuje się lub pragnie interesować. Jednakże tutaj relacjami tymi nie będę się interesował w sposób specjalny. Jeśli zbiór wszystkich obiektów wyróżnionych w obrębie danego fragmentu rzeczywistości i następnie włączonych do zakresu zainteresowań danej nauki nazwiemy podstawą jej przedmiotu i określimy z pomocą litery P, natomiast poszczególnej właściwości obiektów ze zbioru P przyporządkujemy symbol Wi, a zbiór właściwości, którymi nauka ta się interesuje (lub interesować pragnie), określimy jako {W1,…,Wm}, natomiast relacje (zależności) zachodzące między właściwościami należącymi do tego zbioru i branymi przez tę naukę pod uwagę jako {F1,…,Fn}, to przedmiot jakiejkolwiek nauki empirycznej możemy formalnie scharakteryzować jako następujący układ (Nowak 1977): {P; W1,…, Wm; F1,…,Fn} Na podstawie poczynionych uwag można stwierdzić, że dla pełnego określenia przedmiotu którejkolwiek nauki empirycznej nie wystarczy wskazać

RkJQdWJsaXNoZXIy MTE5NDY5MQ==